همّت بلندا ک مردان روزگار / از همّت بلند بجایی رسیده اند

گفت : کــــه چــــی ؟ هی جــــانباز جــــانباز ، شـــهید شـــــهید! اصــــلا به ما چــــه .. میخواســــــتن نـــــرن …. کسی مجبـــــورشون نـــــکرده بـــــود که ! گفــــتم : چرا اتـــــــفاقا … مجبــــــورشون مــــیکرد ! گفت : کـــــــی ؟!! گفتم : هـــــمون که تــــــو نــــداریش … گفت : مـــــن نــــدارم؟! ….. چی رو ؟! گــــــــــفتم : غیــــــــــــرت ! ….