همّت بلندا ک مردان روزگار / از همّت بلند بجایی رسیده اند

چادری را که بــا هزار خون دل خاکی، ولی با بـــوی یاس …

ازکوچه ی بنی هاشم یادگاری برداشتیم

نمی توانم بگذارم به سادگی آن را بـــاد ببرد!

آن هم چه بادی!..

هوفه ی خالی!..

بی عطـــر وبویی از زیبـــاتــــرین گلستان های معنا.

چادرِ من میـــــراث خون دل های خیمـــه نشینـــان ظُهرعاشوراست

چادر سرکردنم به همین سادگی انتقام کربلاست…

حجاب سکوی پــــروازِ زن به سمت آسمان است …

افسوس که بـــرخی، به زمین عـــادت کرده اند …

چادر مُـــزاحم من نیست! …

دست و پــــایــم را نمی گیرد …

مــــادرانم به من آموختنــد چــــادر سر کردن بلـــدی نمی خواهد

عشق می خواهد!!!